Geschiedenis
Tijdens de Qing-dynastie, bepaalde sociale lagen ontstaan. Onder hen waren de Banners (QI), meestal Manchu, die als groep werden Banner Mensen genoemd. Manchu vrouwen meestal droeg een jurk uit een stuk dat achteraf bekend werd als de qipao aan. De algemene term voor zowel de mannelijke als de vrouwelijke vormen van Manchu jurk, in wezen gelijk kleding, was chángpáo. De qipao losjes en hing recht naar beneden het lichaam, of licht uitlopende in een A-lijn. Onder de dynastieke wetten na 1636, alle Han-Chinezen in de banner systeem werden gedwongen om de Manchu mannelijke kapsel van het dragen van een wachtrij net als alle Manchu mannen en jurk in Manchu qipao te nemen. Echter, de order voor de gewone niet-Banner Han burgers om Manchu kleding te dragen werd opgeheven en alleen Han die diende als ambtenaar verplicht waren Manchu kleding te dragen, met de rest van de burgerbevolking Han bevolking dressing maar ze wilden. De meeste Han civiele mannen uiteindelijk vrijwillig aangenomen Manchu kleding terwijl Han vrouwen bleef het dragen van Han kleding. Tot 1911 werd het changpao benodigde kleding voor Chinese mannen van een bepaalde klasse, maar Han-Chinese vrouwen bleven losse jas en broek te dragen, met een overrok voor formele gelegenheden. De qipao was een nieuw mode-item voor Han Chinese vrouwen toen ze begonnen met het dragen van het rond 1925.
De originele qipao was wijd en los. Het had betrekking op het grootste deel van het lichaam van de vrouw, waaruit alleen het hoofd, de handen en de toppen van de tenen. De baggy aard van de kleding ook diende om de figuur van de drager te verbergen, ongeacht de leeftijd. Na verloop van tijd, echter, de qipao werden aangepast aan meer vorm montage en onthullende geworden. De moderne versie, die nu in de volksmond in China wordt erkend als de "standaard" qipao, werd voor het eerst ontwikkeld in Shanghai in de jaren 1920, mede onder invloed van Beijing stijlen. Mensen gretig gezocht naar een meer gemoderniseerd stijl van kleden en veranderde de oude qipao om hun smaken. Slank en vorm montage met een hoog uitgesneden, het had grote verschillen met de traditionele qipao. Het was high-class courtisanes en beroemdheden in de stad die deze vernieuwde strakke montage qipao populair op dat moment zou maken. In Shanghai werd voor het eerst bekend als zansae of "lange jurk" en het is deze naam die overleeft in het Engels als de "cheongsam".
De gemoderniseerde versie wordt genoteerd voor het accentueren van de cijfers van de vrouw, en als zodanig populair als een jurk voor high society was. Als westerse mode veranderd, de basis cheongsam ontwerp ook veranderd, de invoering van high-hals mouwloze jurken, bel-achtige mouwen, en de zwarte kant schuim op de zoom van een baljurk. Door de jaren 1940, cheongsam kwam in een grote verscheidenheid van stoffen met een gelijk diverse accessoires.
De 1949 Communistische revolutie beknot de populariteit van de cheongsam en andere modes in Shanghai, maar de Shanghainese emigranten en vluchtelingen bracht de mode naar Hong Kong, waar het populair is gebleven. Onlangs is er een heropleving van de Shanghainese cheongsam in Shanghai en elders op het vasteland van China is geweest; de Shanghainese stijl functies nu vooral als een stijlvolle party dress
Fashion Chronologie van Chinese kleding
In 1929 werd de Cheongsam door de National VRC besloten één van de nationale jurken zijn. In de jaren 1930, de mode-heerste in Shanghai.
Traditioneel wordt een Cheongsam gemaakt van zijde en geborduurd met parels en andere decoraties. Cheongsams zijn nauwsluitend, en teken de contouren van het lichaam van de drager.
Van 1950 tot 1970, dankzij de anti-traditie bewegingen in China, vooral de Chinese culturele revolutie (1966-1976), werd de Cheongsam gezien als een feodale kleding van de oudheid. Het werd verlaten als dagelijkse kleding, en mensen die Cheongsams droegen werden beoordeeld als zijnde bourgeois, die werd beschouwd als een politieke wangedrag op dat moment. Bijvoorbeeld, in 1963, toen de toenmalige president Liu Shaoqi was op bezoek bij vier omringende landen in Zuid-Azië, presidentsvrouw Wang Guangmei droeg een Cheongsam. Zij werd later verklaard schuldig in de Culturele Revolutie voor het dragen van een cheongsam.
Sinds 1980, met de trend van de herwaardering van de Chinese traditionele cultuur, de mensen in het vasteland van China begonnen om aandacht weer besteden aan de Cheongsam. De Cheongsam wint aan populariteit in films, schoonheidswedstrijden en modeshows in zowel China en andere landen over de hele wereld. In 1984 werd de Cheongsam opgegeven als de formele kleding van de vrouwelijke diplomatieke middelen door de People's Republic of China.
modern gebruik
cheongsam die behoren tot de echtgenotes van verleden Singaporese politieke leiders te zien in de tentoonstelling in de stemming voor Cheongsam: Moderniteit en Singapore Vrouwen in het Nationaal Museum van Singapore in 2012
In de jaren 1950, vrouwen in de beroepsbevolking in Hong Kong begon te meer functionele cheongsam gemaakt van wol, twill en andere materialen te dragen. De meesten werden op maat voorzien en vaak kwam met een bijpassend jasje. De jurken waren een mix van Chinese traditie met moderne stijlen. Cheongsam werden vaak vervangen door meer comfortabele kleding zoals truien, jeans, zakelijke pakken en rokken. Door zijn restrictieve karakter, is het nu vooral gedragen als formele kleding voor belangrijke gelegenheden. Ze worden soms gedragen door politici en film kunstenaars in Taiwan en Hong Kong. Ze worden weergegeven in een aantal Chinese films, zoals in de jaren 1960 film De wereld van Suzie Wong, waar de actrice Nancy Kwan maakte de cheongsam kort modieus in de westerse cultuur. Ze worden echter soms gebruikt als Piraten in sommige westerse landen. Ze worden ook vaak gezien in schoonheidswedstrijden, samen met zwemkleding. Vandaag de dag, cheongsam zijn alleen gemeenschappelijk gedragen dag tot dag als een uniform door mensen als restaurant gastvrouwen en bedienend personeel in luxe hotels.
没有评论:
发表评论