Vlamvertragers subsumes een diverse groep van chemische stoffen die worden toegevoegd aan gefabriceerd materialen, zoals kunststoffen en textiel en oppervlakken en coatings. Brand vertragende middelen remmen of vertragen van de verspreiding van het vuur door het onderdrukken van de chemische reacties in de vlam of door de vorming van een beschermende laag op het oppervlak van een materiaal. Zij kunnen worden gemengd met het basismateriaal (additieve vlamvertragers) of chemisch daaraan gebonden (reactieve vlamvertragers). Mineral vlam vlamvertragers zijn meestal additieve terwijl Organische en organofosfor verbindingen kunnen reactief of additief.
Organische verbindingen. Deze klasse omvat organische chloorverbindingen zoals chlorendic derivaten en gechloreerde paraffines; organische broomverbindingen zoals decabroomdifenylether (decaBDE), decabroomdifenylether ethaan (een vervanger voor decaBDE), polymere gebromeerde verbindingen zoals gebromeerde polystyrenen, gebromeerde carbonaat oligomeren (BCO), broomhoudende epoxy oligomeren (BeOS), tetrabroomftaalzuur anyhydride, tetrabroombisfenol A (TBBPA) en hexabroomcyclododecaan (HBCD). De meeste, maar niet alle gehalogeneerde vlamvertragers worden gebruikt in combinatie met een synergist om hun efficiëntie te verbeteren. Antimoontrioxide wordt veel gebruikt, maar ook andere vormen van antimoon zoals het pentoxide en natriumantimonaat worden ook gebruikt.
vertraging mechanismen Endotherme degradatie [bewerken]
Sommige verbindingen breken endotherm bij blootstelling aan hoge temperaturen. Magnesium- en aluminiumhydroxiden een voorbeeld, samen met verschillende carbonaten andhydrates dergelijke als mengsels van huntiet en hydromagnesite.The reactie verwijdert warmte van het substraat, waardoor het materiaal koelen. Het gebruik van hydroxiden en hydraten wordt beperkt door de relatief lage ontledingstemperatuur, welke grenzen de maximale verwerkingstemperatuur van de polymeren (typisch gebruikt in polyolefinen voor draad en kabel toepassingen).
Vlamvertragers zijn meestal toegevoegd aan industriële en consumentenproducten aan ontvlambaarheid normen te voldoen voor meubels, textiel, elektronica, en bouwproducten zoals isolatie.
In 1975, Californië begonnen met de implementatie Technical Bulletin 117, die vereist dat materialen zoals polyurethaanschuim gebruikt om meubels te vullen in staat zijn om een kleine open te weerstaan vlam, wat overeenkomt met een kaars, ten minste 12 seconden. In polyurethaanschuim, meubelfabrikanten doorgaans voldoen TB 117 met additief gehalogeneerde organische brand vertragende middelen. Hoewel er geen andere Amerikaanse staten hebben een vergelijkbare standaard, want Californië heeft zo'n grote markt veel fabrikanten voldoen TB 117 in producten die ze verdelen over de Verenigde Staten. De proliferatie van vlamvertragende middelen en vooral gehalogeneerde organische vlamvertragers, in meubilair in de Verenigde Staten is sterk verbonden met TB 117.
In reactie op de bezorgdheid over de gezondheidseffecten van vlamvertragers in gestoffeerd meubilair, in februari 2013 California voorgestelde wijziging van TB 117 tot dat textielbespanning gestoffeerde meubels vereisen voldoen aan een smeulen te testen en om het schuim ontvlambaarheid normen te elimineren. Gouverneur Jerry Brown ondertekende de gewijzigde TB117-2013 in november en het in werking is getreden in 2014. De gewijzigde regeling niet mandaat een vermindering van vlamvertragers.
effectiviteit
De doeltreffendheid van vlamvertragende chemicaliën op het verminderen van de brandbaarheid van consumentenproducten in woningbranden is betwist. Pleit voor de vlamvertragende industrie, zoals de American North American Chemistry Council's vlamvertragend Alliance, citeren een studie uit het National Bureau of Standards aangeeft dat een kamer gevuld met -Flame vertraagd producten (een polyurethaan schuim gevoerde stoel en een aantal andere objecten, waaronder kasten en elektronica) bood een 15-voudig groter tijd window voor de inzittenden naar de kamer dan een vergelijkbare kamer vrij is van vuur te ontsnappen vlamvertragers. Maar critici van deze positie, met inbegrip van de hoofdauteur van de studie, stellen dat de niveaus van de vlam retardant gebruikt in de 1988 studie, terwijl commercieel gevonden, veel hoger dan de door TB 117 en breed gebruikt in de Verenigde Staten in niveaus gestoffeerde meubels.
Een andere studie concludeerde vlam vlamvertragers zijn een effectief instrument dat het brandgevaar zonder dat er toxische emissies.
Verschillende studies in de jaren 1980 getest ontsteking in hele stukken van de meubels met verschillende stoffering en vulling types, waaronder verschillende vlamvertragende formuleringen. In het bijzonder zijn zij keek naar maximale warmte afgifte en de tijd tot de maximale warmte die vrijkomt, twee belangrijke indicatoren van brandgevaar. Deze studies bleek dat het type textielbespanning had een grote invloed op het gemak van de ontsteking, die katoenen vullingen waren veel minder ontvlambaar dan polyurethaanschuim vullingen, en dat een Interliner materiaal aanzienlijk verminderd het gemak van ontsteking. Ze ook vast dat sommige vlamvertragende formuleringen verminderde het gemak ontsteking, de meest fundamentele formulering die TB 117 ontmoet had weinig effect. In een van de studies, schuim vullingen dat ontmoette TB 117 had gelijk ontsteking keer als dezelfde schuim vullingen zonder brand vertragende middelen. Een rapport van de Proceedings van het polyurethaanschuim Association bleek ook geen voordeel in open vuur en sigaretten testen met schuimkussens behandeld met brandvertragers TB 117. ontmoeten Echter, andere wetenschappers ondersteunen deze open-flame-test.
没有评论:
发表评论